Рубрика: Про любовь, конечно

і Каложа квітнее…

і яшчэ пад-вокны і дзверы супраць-дзеянні, каб не памыліцца з накірункамі…

, адсюль

шмат добрых фотак нарабіў сення. па тыпу гэтай:

ці вось такой:

але астатнія потым…

матка боска канапельска, злітуйся над намі…

хто ёсць зямля? хто з'еў зямлю?
выбух, пенелопа круз, выбух, але не болей таго. нічога ты не разумееш у абаранках!
ПОЗЕХ — і ён ужо ўсярэдзіне. ах, гэты нязносны cosmic spam! нічога ён не разумее ў булачках.

*кто есть земля? кто съел землю?
взрыв, пенелопа круз, взрыв, но не более того. ничего ты не понимаешь в бубликах.
ЗЕВОК — и он уже внутри. ах, этот несносный cosmic spam! ничего он не понимает в булочках.

ну тады ён і кажа:
— happy bee, give me my phone nubmer and maybe i'll call you. right now.

і што, яна крыж на ім паставіла, так? так.

— ну тады злёгеньку супраць гадзіннікавай — хоць памперс замяні! — узмаліўся ён. так нічаму і не навучыўся з першага разу. тата выгадаваў дылетанта ва ўсім, за што бы ён не браўся. але калі б вы яе бачылі, што бы вы падумалі на яго месцы? грамадзянскае насельніцтва натоўпамі бяжыць з горада! чорт, бо яна такая, такая, такая!.. [нрзб.]

— ку-ку.

[стук цела, якое падае]

алюмініевая матка — самае цывілізаванае пакаванне!