Восеньскія Дзяды

Продкі прыйдуць не ў Масленіцу,
Не на Радаўніцу, не на Дзяды —
Калі іх паклічаш раніцай,
Тады яны прыйдуць сюды,

Тады яны будуць побач
Кляновым лістком ляцець,
Любіць цябе поглядам птушкі
І хвалямі зіхацець,

І дзеткам раскажуць казкі,
І ў бэз зачаруюць сны,
Махнуць з пяшчотай і ласкай
Рукамі табе з пустаты.

І скажуць: дабранач, мілая,
Мы побач заўжды з табой.
Хутчэй карыстайся сілаю.
Ты зорка — дык будзь сабой!

***

[ру]

Предки придут не на Масленицу, Читать далее Восеньскія Дзяды

узгадваеш іх узоры (life’s a blur)

я іду і дышу
а калі не дышу, дык гэта не я

я жыву і гляджу
ты глядзі, і пабачыш таксама пасля

ты глядзі як скачуць голубі з неба ўніз
ты глядзі на карніз

ты глядзі як сонца з’ядналася з выспай
і зоркі як дробкі высыпалі

ты глядзі як голубі дробкі ўнізе дзяўбуць
і дыхай як-небудзь

ты глядзі як белага каліва знікае ў вадзе
і дождж стаіць і не йдзе Читать далее узгадваеш іх узоры (life’s a blur)

Дзень успамінаў

У сэрцы вялікай Літвы
Засталіся адныя руіны
Былыя дачкі і сыны
Лятуць ў святло аўтаспынам

І ў промнях ім сон-уладар
Раздорвае гонар і ласку
Ды ў хаце даўно гармідар
Ды швэндаюць чэрці па казках

Ды коўзае тля па вачах
Ды ногі пакрыты лясамі
Ды ў куфлях павысах увесь мёд
Ды й куфлі пабіліся самі

Ды спяць мурашы на шляхах
Ды гнёзды зязюлі зрабілі
Дзе былі і дзверы, і дах
Дзе пелі калісьці і жылі

А зараз куку ды гыгы
Ўпотай багацці здабыты
І кажа свядомы літвін:
Пусты мех, ды золатам шыты!..


…А разве вы не знали, что фото эпиляция — это не услуга для фотографов, а удаление волос навсегда? Странно :)

смех прыгоннага права

песня майго старага сябра, перакалаў на беларускую.

спрытнае сонца незалежна ўзнікла ў памеранчавым сьвеце
ці хіба я ніць, з якой плятуць свае спрытныя сеці
тлустым часам на шыі, і л’еца атрута
з усіх тэлевізараў свет прыгоннага кута

сёй-той, нарадзіўшыся вольным — гэта ведае і ў гэтым існуе.
а я пэўна сляпы, страціў зрок, я ня бачу, дзе хлусяць, хто праўду шануе.
акцер авангарда фальшыва блюзнуе — брава!
i з усіх тэлевізараў — жарт прыгоннага права

дроб нараджаецца дроб’ю
з кожным пазнаннем памнажаецца смуткам
цень розуму
на світанку сыйдзеш
на світанку сыйдзеш
калі прымеш зіму

ў прыцемку я — цішынёй і пустэчай незалежна рады,
ды вiдзьма я гад, а нявідзьма тым больш усё гада.
ўперад нагамі уздоўж па жыццю — поле бою няварта,
дзе з усіх тэлевізараў марш прыгоннага ката

дзе спрытнае сонца незалежна зьнікла ў памеранчавым колеры,
дзе бачыш як аптымістычна п’юць твае галечныя дзеці дый школяры
карысна-грамадскі раб на месцы геракла
дзе з усіх тэлевізараў густ прыгонных спэктакляў

дроб нараджаецца дроб’ю
з кожным пазнаннем памнажаецца смуткам
цень розуму
на світанку сыйдзеш
на світанку сыйдзеш
калі прыме зіма
на світанку сыйдзеш
калі прымеш зіму
на світанку сыйдзеш
калі прыйдзе зіма

і сыйду

…вось пакрыўджуся і ў спячку сыйду на паўгода!
не ўбачыш тады жар-птушак, што ляцяць з-пад сандаляў,
не ўбачыш ззяння паўночнага ў маіх вачах,
а будзеш сядзець у інтэрнэце і тарашчыцца ва фрэндстужку.

прыйдзеш зранку у сябе, выйдзеш на працу з водпуску,
сустрэнеш зялёных чалавечкаў на плошчы, паабедаеш псеўда-бульбаю,
пасмажышся на сонцы ў акулярах, маўляў, хачу быць місскай і ўсё тут.
а я ўжо сплю! і хто прыгатуе табе кактэйль молатава на вячэру?

[rus] Читать далее і сыйду

пробки

надоело дышать. «надышали тут!» — но промолчал.
в душе, как говорится, воздуха хватает.
заприте ворота, как говорится, ну куда им вести еще —
в небо дорога одна.

я очень люблю кисель.

— а что у вас в сумке?
— не помню.
— у вас там кукла.
— приятного использования.

или вчера вот — взошли в кукурузничек
и едем по взлетной.
крокодил домой с работы пришел, понял, что делать нечего

— почему не летим? — спрашивает у черепахи.
— пробки, — говорит, — на часы посмотри.

в сутках теперь по пять световых
страшно жаль стратосферы — в ней так много сгорает алмазов
и тут как выскочит метель из него
и как давай по городу мести!
пиздец ктулху.
замерз.

— да оживет!
— еще бы! все оживает, но этого мало.

[bel] Читать далее пробки

супер момант

а столь трасецца.
у гэты час зямля паехала ў госці
ну выпіла там трохі як заведзена
танчыла гапак з белым буслікам
жыццё замерла

take me to bed, просіць белы бусел
але гучыць іншы аргазм у яго галаве
і зямля сыходзіць з-пад ног яго
узляцеў

на п'яную галаву кім толькі не станеш
ах спадніцы падол у ружовую кветачку ў вачах мітусіцца
вось ён супер-клей «Момант ісціны», вось ён, памацай
супер момант

пакрывіўся танцор — яго палачкай падпіраюць
што ж вы робіце, людзі, яму ж на працу зранку!
глядзіць бусел на ўсіх з вышыні й чытае думкі
запісвае ў нататнічак

у буслоў ёсць нататнічкі, вы хіба не ведалі
інакш навошта ж ім такія доўгія дзюбы?

[rus] Читать далее супер момант

сонца, мяне з'елі

«тут космасу няма» (с) дырэктар катка

сонца мяне з'ела і косткамі плюецца
comment ca va, котка, з'ядуць і цябе мышы
месяц побач ходзіць й ваду каламуціць
сонца, мяне з'елі! але ж я дыхаю…

пешчу свае мары, праполваю кактусы
гарбата плавае і расквітае ў кружцы
ў яе хапае божых прызначэнняў
асабліва прыемна, калі яго кружка празрыстая

…і я вярнуся дамоў
на стале альбо пад сталом,
але як мага хутчэй!..

земляничные люди

мы, беларусы, зямлянічныя людзі
без пяти минут от сейчастья
как мало сейсмографов в наших сердцах
рушатся дома от душетрясений…

байканур за вуглом

зіма цярпліва чакае
стаілася за тым вуглом

газ адлічвае свабоду ў іншы бок
па лабавым шкле коцяцца слёзы

хачу ўбачыць яе мастацтва
але мусіць усё гэта пастка

счапленне замірае ў грудзі ненадоўга і пстрыкае
у лабавое шкло цэляць самалёты

а цікава, што будзе далей —
пустэльня альбо шпакоўня

тормаз спыняе час па-свойму
аб лабавое шкло
разбіваюцца касманаўты

[rus] Читать далее байканур за вуглом