Мне запомнiўся аповед знаёмага вайскоўца ў генеральскiм чыне пра славуты подзьвiг Аляксандра Матросава. Генэрал у той час ваяваў камандзiрам батальена у брыгадзе, дзе служыў баец Матросаў, i ўся гэта гiсторыя раскручвалася на ягоных вачах. Яе сачынiлi палiтрукi дзеля апраўданьня няўдалай атакi, каб знайсьцi ў ёй хоць якi пазытыў. I знайшлi забiтага на полi байца, якi, можа, блiжэй за iншых падпоўз да блiндажу. Вось i ўсе.
Васiль Быкаў. Доўгая дарога дадому.