посвящение

люди в подарочных упаковках
люди как раздаточный материал
кое-кто не готов и чувствует себя неловко
кое-кто готов и уже сбежал

кое-кто сын своего отца сам себе не друг
кое-кто сын своего лица сам себе не враг
люди стоят на своем, не покладая рук
люди уходят в себя, сами не зная как

кузнец выковал сакуру
потом закалил ее
и ждет рассвета

монах подоил козу
сбил масло
и ждет заката

кошка сидит на трубе
поет на луну
и ждет восхода

женщина идет по льду
гремит костылем
и ждет ребенка

а теперь всех вас я посвящаю в рыцари.
если вы этого заслужили.

з нуля, але не спачатку

ну вось напрыклад задам пытанне.
ці есць у вас ровар?
а акуляры для падводнага плавання?
ровар і ачкі — галоўныя артэфакты ў нашай будучай сумеснай справе. так што без усякіх жартаў.
яны, так бы мовіць, з'яўляюцца першапрычынным аб'ядноўваючым элементам.
базавымі каштоўнасцямі яднання.
індульгенцыямі вытворцам малочнай кіслаты і водкупам старасці.

зараз аб тым, што я ужо ўмею.

умею пісаць, чытаць, гаварыць і разумець на розных мовах. складаць літары ў словы, з якіх атрымоўваецца сэнс і «тэксты з аб'ёмам». назіраць за тэндэнцыямі развіцця і планаваць наступствы. стымуляваць рознымі спосабамі і атрымоўваць наўзамен. аддаваць (амаль) усё, што захочацца з наяўнасці. не надаваць значэння шматлікаму і надаваць значэнне ўсяму. прачынацца ў патрэбны час у патрэбным месцы. кіраваць людзьмі. падпарадкоўвацца без смутку ў сэрцы. прыводзіць прыклады, сватаць аналогіі, прымушаць кавак пералятаць з месца на месца, забіваць цвікі, маляваць ручкамі, здымаць на мушку, засякаць час, плаваць без ачкоў, ныраць, вынырваць, выкарыстоўваць тэхніку для дапамогі ва ўборцы снега, гадаваць дрэвы. спіс вялікі, усяго не запомніш.

а планы будую. усё роўна трэба па-новаму ўсяму вучыцца, чорт!

мішка ці наадварот


хтосьці з далёкіх сваякоў накшталт дзядзькі мамінай цёткі ці наадварот :)

Вир зинд геборн дас мерхен сделать былью,
Преодолеть ди шпере унд ди вайт
Вернунфт нам дал стальные флюгельхенде,
А вместо херца — аузенбордмотор!

гісторыя ў жаночых спадніцах


мая бабуля — маладая вучыцелка ў Заходняй Беларусі, ~1946 год.


ізноў яна гадоў праз 15-20, ужо дырэктар школы.


мая маці на танцах у гэтай самай школе, яшчэ гадоў праз 10.

звярніце ўвагу, як выразна і роўна стаяць ногі ва ўсіх дзяўчынак і як хітра і загадкава хмыліцца ленін у кутку :)