Рубрика: Поэзия. Стихи со стихами

раніца ў андах. прачнуўся ў дзьве, прыдумаў планы на дзень, паглядзеў на паталок, памыўся, паставіў імбрычак, адчыніў акно. за ім сонца і вецер, кабеціны з рыдлёўкамі і новы надворак. вылаяў архітэктара, паглядзеў на воблака — як піць даць, не было яго, даўно пры чым не было тут. што ў нашым надворку робіцца, дык наогул словамі не перадаць. сусед як звычайна сцяну дзёўб. і спакой. толькі трасы за акном боўтаюцца.

— а што вы думаеце, яны хоць травінку тут саджалі? а што робяць, набрыдзь. — кабеціна марудна абуралася.

мужскі голас ціха кіўнуў галавой.
здалёку (з суседняга надворка) граў баяніст і даносіў свой голас таксама і пісклявы баян да нас.

— а дорога лентой вьется, — граў баяніст. — а іванко нэ прыйдзе…

— а яны тут заўсёды страляюць. а гэта, вядома, набрыдзь. каб выдзіраць, што не саджалі. — сказаў па-мужскі голас. кабеціна, верагодна, пагадзілася і прамаўчала.

дзеці стаялі за акном — удвая, за рукі трымалі адно аднаго, хлопчык маленькі, дзяўчынка пабольш. за рукі трымаліся на фоне ваеннае часткі. я прыпомніў, вядома ж, што ўчора ўначы там нейкая набрыдзь страляла. ну ды добра. смяшней, што дамафон мяне абудзіў і гаворыць чалавечым голасам: «дабрыдзень. наташа ёсць?» адказваю: «не, няма яшчэ», — яму. што тут яшчэ сказаць. пайду зараз з паперкамі раставацца.

foto by awfulsara

***

сюрное утро № раз

утро в андах. проснулся в два, придумал планы на день, посмотрел на потолок, умылся, поставил чайник, открыл окно. за ним солнце и ветер, женщины с рыдлёўкамі и новый двор. ругнулся на архитектора, посмотрел на облако — определенно, его не было, давно при чем не было тут. что в нашем дворе делается, вообще словами не передать. сосед как обычно долбил в стенку. и тишина. только тросы за окном болтаются.

— а что вы думаете, они хоть травинку тут сажали? а что делают, сволочи. — женщина медленно возмущалась.

мужской голос тихо кивнул головой.
издалека (из соседнего двора) играл баянист и доносил свой голос тоже и нестройный баян до нас.

— а дорога лентой вьется, — играл баянист. — а иванко не прыйдзе…

— а они тут всегда стреляют. а это, конечно, сволочи. чтобы выдирать, что не сажали. — сказал мужской голос. женщина, вероятно, согласилась и промолчала.

дети стояли за окном — двое, за руки дежались, мальчик маленький, девочка побольше. за руки держались на фоне военной части. я вспомнил, конечно же, что вчера ночью там какие-то уроды стреляли. ну да ладно. смешнее, что меня домофон разбудил и говорит человеческим голосом: «здравствуйте. наташа дома?» отвечаю: «нет, нет еще», — ему. что тут еще сказать. пойду с бумажками расставаться.

горад-гарой гародня, выстава бурбалак у гаражах

• Three witches watch three swatch watches. Which witch watches which swatch watch?
• Three switched witches watch three Swatch watch switches. Which switched witch watches which Swatch watch switch?
• Three swiss witch-bitches, which wished to be switched swiss witch-bitches, watch three swiss Swatch watch switches. Which swiss witch-bitch, which wishes to be a switched swiss witch-bitch, wishes to watch which swiss Swatch watch switch?

from

ну вось менавіта тады ён глытнуў гэтага зельлю і адмовіўся ад цыбулі прапанаванай. ашто, анавошта яму? так вось батарэйкі-небаракі бяз конца касьцмі ляжалі на стале, верылі у космас альбэрты па-ранейшаму, oxford dictionary меў на ўвазе добрыя стасункі з мегачыпсамі, у горадзе аглаедаве зьбіраліся маскалі на сняданні, і гэтак далі там, ці далей — не важна. нічога звышардынарнага, усё йшло па заведзеным гузікам, нават у тырнэце ніводнай душы не засталося, каб запаліць разам. бо тое ўсё як валасы ільсніцца пад рукамі бяз доказаў. ці, напрыклад, ён яшчэ госпада езуса хрыстуса некалі прасіў аб грузавіку, і што? няма тога вуса, каб грузавіка не прадбачыў.

вось так людзі і пераходзяць на мультытран ды белазар. бо добрыя слоўнікі, ніякі oxy-spray ім не замінае.

Сёння мне зрабілі першую прышчэпку ад шаленства (была непрыемная сустрэча з барсуком, які напаў ноччу на нашу палатку). Цяпер тры месяцы нельга ўжываць алкаголь, купацца ў халоднай вадзе і загараць… вось табе і лета.

здзіўлены ў самае сэрца.

а за ёй неўзабаве і трэцяя, а як жа.
ну, гэтыя нават падпісаць часу не было, прабачайце. я потым.
але ж яны ну і самі па сабе таго, так? :)

як і абяцаў, частка другая надыйшла ізноў.
але ж перад усім прабачайце, часу сартаваць моры не было. таму ўсе зафіксаваныя фотапрыналежнасці да гэтага кругаводу — ва ўзаемазаменным парадку. ну, ціпа таго.
прыемных навінаў з пуцку!

вежа горада wladyslawowo. на ёй яшчэ абвяшчэнні ўсялякія грамадзяне вывешваюць.

шмат разоў бегалі гэтыя двое па пляжах, на буйкі наторкваючыся, а ўсё ж дарма! нічаму іх гісторыя чука і гека не навучыла!

і сабака таксама.

усё роўна бегаюць.

а хтосьці пазяхае, а хтосьці гарэлку п'е.

або проста ножкі мые.

ну, тут ужо без фоташопа ніяк было не абыйсціся — таму і неба такое блакітнае, а што рабіць.

а хвалярэзы берагуць і вашыя ногі, недвухсэнсоўная заява.

потым увечары можна і па куфельчыку храпнуць у лепшай рэстарацыі тры зоркі з плюсам.
калі што, звяртайцеся, падкажу, як яе знайсці, добрая на самой справе.

а ва ўхваленным горадзе Гдыня стаяць гэтакія мачты, яшчэ акварыумы ёсць. мачты нядрэнныя, акварыумы фігня, горад прыемны.

але ж крамы чамусьці заклозджаны былі — ну і файна, фота лепшая будзе.

а гэта кабеціна, якая паўзе. яе вы ўжо, можа быць, і бачылі, не адмаўляюся.

а гэта моладзеж, якая ідзе. добра ідзе, чорт!

а гэта лічынка камара. не верыце — праверце.

а гэта ўжо горад Сопат, хвалебны з найхвалебных. Там ёсць аквапарк і рэстарацыя кашубска, куды і запрашаюць.

і гэта шчэ горад Сопат. там я пабачыў першы і апошні жыгуль. пашанцавала, ага.

так, і перакладаць на расейскую таксама часу не было.
дзякую.

каштаны в озере светились,
и(х) всякий павший восставал,
так все мы заново родились,
и даже он в глазах упал.

потом ходили по соседям,
сшибали майки, зипуны.
ушанки тоже носят леди,
однако мы им не нужны.

еще искала батарея,
коня, огня и кипяток.
но кто же, кто же ей поверит —
она ведь в сущности желток.

и все же прыгали кукушки,
и канарейки били в бонг,
и мы опять стоим старушки,
а между нами снова лег,

и снова все до основанья,
потом разрушит, а затем
приложит максимум старанья,
и вот опять мы целый день,

и вот опять каштаны спелы.
и вот опять в озерах дым.
мне мама песню эту пела.
я тоже буду молодым.