песня майго старага сябра, перакалаў на беларускую.
спрытнае сонца незалежна ўзнікла ў памеранчавым сьвеце
ці хіба я ніць, з якой плятуць свае спрытныя сеці
тлустым часам на шыі, і л’еца атрута
з усіх тэлевізараў свет прыгоннага кута
сёй-той, нарадзіўшыся вольным — гэта ведае і ў гэтым існуе.
а я пэўна сляпы, страціў зрок, я ня бачу, дзе хлусяць, хто праўду шануе.
акцер авангарда фальшыва блюзнуе — брава!
i з усіх тэлевізараў — жарт прыгоннага права
дроб нараджаецца дроб’ю
з кожным пазнаннем памнажаецца смуткам
цень розуму
на світанку сыйдзеш
на світанку сыйдзеш
калі прымеш зіму
ў прыцемку я — цішынёй і пустэчай незалежна рады,
ды вiдзьма я гад, а нявідзьма тым больш усё гада.
ўперад нагамі уздоўж па жыццю — поле бою няварта,
дзе з усіх тэлевізараў марш прыгоннага ката
дзе спрытнае сонца незалежна зьнікла ў памеранчавым колеры,
дзе бачыш як аптымістычна п’юць твае галечныя дзеці дый школяры
карысна-грамадскі раб на месцы геракла
дзе з усіх тэлевізараў густ прыгонных спэктакляў
дроб нараджаецца дроб’ю
з кожным пазнаннем памнажаецца смуткам
цень розуму
на світанку сыйдзеш
на світанку сыйдзеш
калі прыме зіма
на світанку сыйдзеш
калі прымеш зіму
на світанку сыйдзеш
калі прыйдзе зіма